Z końcem lutego zakończyła się walentynkowa akcja czytelnicza Randka w ciemno … z książką. W akcji wzięło udział 45 uczniów, w tym kilkoro zdecydowanie wyróżniało się na tle grupy aktywnością czytelniczą. Uczniowie nie tylko ze zdwojoną siłą wypożyczali książki, ale również czytali i pisali recenzje. Czasem było to nie lada zadanie, ponieważ nie każdemu przypadła do gustu wylosowana książka. Trzeba było więc bardziej krytycznie na nią spojrzeć i wyrazić swoje zdanie. Każdy z uczestników świetnie sobie poradził z zadaniem, a poniżej prezentujemy tego efekty. Oto co wybrani, szkolni recenzenci przeczytali, co polecą innym, a co odradzą. Ilu czytelników, tyle gustów 🙂
Meres napisała:
Jim Stovall napisał chyba najbardziej pouczającą i zmuszającą do refleksji książkę ,,Bezcenny dar”. Przedstawiona w niej postać Jasona przypomina typowego bohatera współczesnego świata, któremu nic nie brakowało. Po śmierci swojego stryjecznego dziadka Jason czeka z niecierpliwością na wzmiankę o sobie w testamencie. Jednakże jego stryj zaplanował coś całkiem innego. W swoim testamencie przewidział dla chłopaka 12 zadań, a każde z nich symbolizowało jeden dar, które musiał wypełnić najlepiej jak potrafił by na koniec otrzymać ten jeden najcenniejszy. Jest to książka, która uzmysławia nam, że jeśli naprawdę czegoś chcemy to musimy się o to bardzo starać. Pomimo tego, że chłopak wiele razy był blisko zrezygnowania, nie poddał się, chciał osiągnąć to, co dla niego zaplanowano. ,,Bezcenny dar” opowiada o tym jak powinno wyglądać nasze życie, byśmy byli szczęśliwi. To książka po przeczytaniu której, zastanowisz się nad własnym życiem, nad tym, czy nie powinieneś skorzystać z rad w niej zawartych.
***
,,Zostań jeśli kochasz” Gayle Forman to piękna opowieść. Wzrusza do łez. Przedstawia chwile z „życia” Mii, kiedy po tragicznym wypadku ,,opuściła swoje ciało”. Jest to historia o cierpieniu, jakie odczuwa ona oraz ci, którzy przy niej są. Niemniej jednak opowiada o prawdziwej pasji, marzeniach, miłości. Jest przepełniona chwilami smutku i przygnębienia, jak i tymi pełnymi szczęścia. Akcja opowieści uzmysławia, że jeśli wierzymy i jesteśmy pełni nadziei, tak naprawdę zawsze jest szansa, że wszystko ułoży się pomyślnie.. Mimo, iż Mia była bardzo chora, dzięki obecności bliskich czuła się lepiej, choć jej ciało było bezradne. Każdy akapit wzbudza coraz to więcej emocji. ,,Zostań jeśli kochasz” to opowieść inna niż wszystkie. Moim zdaniem, idealna w każdym calu.
***
Seledyn napisał:
Paulo Coelho na rynku literackim cieszy się sporą popularnością. Jego książki znane są z filozoficznych rozważań nad wartościami takimi jak: ludzka dusza, świadomość, miłość. O tej ostatniej opowiada „Zair”, pierwsza książka Brazylijczyka z którą miałem styczność.
Na początek, aby zrozumieć sens powieści, należy wyjaśnić jej tytuł. Słowo Zahir pochodzi z Islamu i datowane jest na ok. XVIII wiek. W tłumaczeniu oznacza „widoczny, obecny”. Może to być istota lub przedmiot. Według wierzeń tej kultury, jeżeli człowiek w swym życiu spotka Zahira zacznie on zajmować jego umysł, a osoba nim dotknięta
nie będzie w stanie myśleć o niczym innym. Uzna ją się to za oznakę świętości, bądź szaleństwa.
Jak łatwo można wywnioskować z takowym Zahirem spotyka się główny bohater powieści, którego nie znamy z imienia ani nazwiska.
Jest to znany i szanowany pisarz, którego z dnia na dzień opuszcza żona. Ostatni raz Ester, bo takie imię nosi żona bohatera, widziana była w towarzystwie młodego tłumacza z Kazachstanu.
Mężczyzna stara się ułożyć sobie życie na nowo, wiąże się z inną kobietą, pisze następną powieść. Jednak myśl o żonie i brak odpowiedzi na wiele pytań nie daje mu spokoju. Ester staje się jego Zahirem. Aby ją odnaleźć mężczyzna musi wyruszyć w daleką podróż na stepy Azji Środkowej.
Pisarz z renomą, filozofia, miłość, dość ciekawy opis zapowiadający przygodę i intrygujący tytuł. Czy z tego może być dobra książka? Oczywiście, lecz nie w tym przypadku.
Książka zaledwie momentami jest ciekawa. Akcji w niej jak na lekarstwo, większość jej treści to niewiele wnoszące rozważania głównego bohatera, który na dodatek jest dość irytującą postacią. Paulo Coelho bowiem stworzył bohatera, którego życie oparte zostało na lamencie
za utraconą miłością. Jest to o tyle śmieszne, gdyż, o czym dowiadujemy się z treści, jego związek z Ester nie był żadną sielanką, Arkadią, ideałem ani definicją prawdziwej miłości.
Powieść ta to przerost formy nad treścią. Za dużo zbędnej filozofii, za mało akcji. Choć niektóre stwierdzenia i tezy były interesujące, większość z nich to zwykłe banały o miłości ubrane w ciekawe słowa i określenia. Nic specjalnego.
Moje odczucia co do tej książki można podsumować jednym zdaniem: Detektyw Rutkowski nie będzie miał zajęcia, bowiem powieść mnie nie porwała.
***
Emilia napisała:
W naszej szkolnej bibliotece z okazji walentynek zorganizowano akcję czytelniczą „Randka w ciemno z książką”. Postanowiłam wziąć w niej udział. Wylosowałam książkę „Wróć, jeśli pamiętasz” Gayle Forman. By zacząć moją recenzję musiałam przeczytać najpierw pierwszą część tej serii, czyli książkę „Zostań, jeśli kochasz”, by lepiej poznać historię bohaterów.
Pierwsza część jest głównie poświęcona przeżyciom Mii, która po wypadku samochodowym, w którym zginęli jej rodzice i młodszy brat, znalazła się w nietypowej sytuacji. Jej ciało znalazło się w stanie śpiączki a dusza krążyła po szpitalu, przyglądając się wszystkiemu i próbując zdecydować, czy ma odejść, czy zostać. Ostatecznie Mia wybudziła się dzięki Adamowi, głównemu bohaterowi „Wróć, jeśli pamiętasz”. W drugiej części autorka książek przedstawia historię tej dwójki bohaterów po upływie 3 lat od tragicznego wypadku.
Mia jest utalentowaną wiolonczelistką, która wybrała naukę w prestiżowej szkole muzycznej Juilliard, dzięki czemu stała się sensacją w świecie muzyki klasycznej. Natomiast Adam stał się światową gwiazdą rocka i obiektem zainteresowania tysięcy ludzi. Pomimo tego, że łączyła ich wielka miłość musieli się rozstać, by rozwijać swoje kariery po dwóch stronach Ameryki. Po 3 latach rozłąki i braku jakiegokolwiek kontaktu Adam ujrzał znów twarz Mii na plakacie, promującym jej koncert. Chłopak bez zastanowienia kupił wejściówkę, choć wiedział, że widok jego ukochanej sprawi mu wiele bólu. Po występie został zawołany za kulisy, przez osobę poproszoną przez Mię. Adam wraz z Mią spędzili całą noc na rozmowie i zwiedzaniu Nowego Jorku. Pod koniec pogodzili się i wybrali wspólne życie.
Książka „Wróć, jeśli pamiętasz” pozwala czytelnikowi wczuć się w sytuację młodych ludzi, którzy zmagają się z wieloma problemami i pokazuje, jak trudno dokonać wyboru, gdy chodzi o naprawdę ważne sprawy, takie jak np., wybór między karierą a miłością. Główny bohater bardzo przeżył śmierć rodziców i brata Mii oraz odejście swojej ukochanej. Ponadto był zmęczony sławą, przez którą nie mógł żyć normalnie, ponieważ cały czas był prześladowany przez swoich fanów oraz musiał uważać na dziennikarzy, szukających tematów do gazet. Ten utwór pokazuje również jaką wielką siłę ma miłość, a szczególnie ta, która narodziła się ze wspólnej pasji. W tym przypadku Adam i Mia darzyli nie tylko siebie miłością, ale również muzykę. To ona ich połączyła i była lekarstwem w trudnych chwilach. Niekiedy nawet stawała się przekleństwem, na przykład wtedy, gdy rozdzieliła tę dwójkę zakochanych. Moim zdaniem muzykę w tym utworze można uznać za jednego z głównych bohaterów, ponieważ wywiera duże znaczenie na działanie Adama i Mii oraz jest obecna w najważniejszych sytuacjach z życia tej dwójki. Książka przepełniona jest retrospekcjami, co uważam za duży plus, ponieważ czytelnik nie tylko wie, co dzieje się obecnie, ale również ma wgląd na to, co działo się w różnych etapach życia bohaterów i jaki ma to wpływ na ich zachowania oraz decyzje. Pozwala to również lepiej ich poznać. Bardzo podoba mi się, że książka zawiera wiele opisów, np. miejsc, w których znajdują się bohaterowie; uczuć i przemyśleń; niektórych tradycji amerykańskich (opis tego, jak Amerykanie świętują, np. Halloween i Wielkanoc). Na uznanie zasługuje również sposób, w jaki autorka połączyła dwie części serii. Mimo, że historię zawartą we „Wróć, jeśli pamiętasz” dzielą 3 lata od historii z „Zostań, jeśli kochasz”, te książki się łączą, ponieważ w drugiej części mamy dużo nawiązań do części pierwszej oraz pojawiają się wyjaśnienia zachowań bohaterów z „Zostań, jeśli kochasz”.
Moim zdaniem „Wróć, jeśli pamiętasz” jest świetną książką, pomimo tego, że nie lubię utworów o tematyce miłosnej. Autorka urzekła mnie swoim pomysłem na przedstawienie ciekawej historii dwójki zakochanych, młodych ludzi. Myślę, że ta książka jest warta polecenia każdemu nastolatkowi, który lubi czytać romanse lub chciałby dowiedzieć się, jakie konsekwencje niesie za sobą sława.
***
Ala napisała:
Na półkach w moim domu znajduje się wiele książek. Jednak na przeczytanie wszystkich nie starcza czasu. Szkoła, sprawdziany, egzaminy…
Po książkę pt. „Amon. Mój dziadek by mnie zastrzelił.” sięgnęłam w ramach akcji „Randka w ciemno… z książką”. Kiedy otworzyłam ładnie zapakowaną, zamaskowaną książkę byłam zaskoczona. Spodziewałam się zupełnie czegoś innego… Na okładce dominują ciemne barwy oraz znajduje się twarz głównej bohaterki – Jennifer Teege.nKrótka informacja o zawartości książki na okładce nie napawała mnie optymizmem: „Prawdziwa historia wnuczki jednego z największych zbrodniarzy hitlerowskich”. Sądziłam, że będzie to książka o nudnej historii związanej z Hitlerem. Nie przepadam za książkami historycznymi. Potwierdziło się jednak stwierdzenie: „Nie oceniaj książki po okładce”. Autorami są: Jennifer Teege oraz Nikola Sellmair. Książkę wydano w 2014 roku. Jest to historia wnuczki nazisty. Jennifer była w domu dziecka, wychowywała się w rodzinie adopcyjnej. Z biologiczną matką nie miała dobrego kontaktu. W wieku 38 lat przypadkowo poznała prawdę o swoich korzeniach. Z książki dowiedziała się, kim był jej dziadek. Krok po kroku wraz Nikolą – dziennikarką – odtworzyła historię swojego pochodzenia. Odwiedziła miejsca związane z przeszłością m.in. Płaszów. Amon Goethe – komendant obozu koncentracyjnego i dziadek Jennifer – zabił tysiące ludzi, a za swoją zbrodnię został skazany przez Najwyższy Trybunał Narodowy na karę śmierci przez powieszenie. Wyrok wykonano. Po odkryciu prawdy Jennifer czuła poczucie winy za to, co zrobił jej dziadek. Udało jej się jednak zmierzyć z przeszłością.
Książka może być natchnieniem dla ludzi takich jak Jennifer, którzy chcą poznać rodzinną historię z czasów nazizmu. Książkę oceniam pozytywnie. W książce autor przedstawił wiele ciekawych, historycznych zdarzeń. Lektura ta dała mi szersze wyobrażenie o czasach Holokaustu i o okrucieństwie, do jakiego doszło. Pokazano w niej również jak wyglądają relacje między 1, 2 a 3 pokoleniem. Okazuje się, że w rodzinach potomków nazistów, lepsze więzi łączą dzieci z dziadkami aniżeli z rodzicami.
***
Pączek w lukrze napisał:
Jeśli kiedykolwiek zastanawiałeś/zastanawiałaś się jak wyglądałoby twoje życie, jeśli ktoś by nim sterował ,,z góry”, to książka pt. ,,Trzecie oko” Anny Onichimowskiej jest dla ciebie. Główną bohaterką jest pisarka Marta, która wymyśla postać Pauliny na potrzeby nowej powieści. Wbrew pozorom obie panie mają ze sobą wiele wspólnego; każda z nich chce uciec od codziennej rutyny. W pewnym momencie w życiu Pauliny pojawia się… mąż Marty. Jaki wpływ to wydarzenie będzie miało na losy bohaterki powieści?
,,Trzecie oko” można porównać do powieści psychologicznej; głębokie rozważania, pełne humoru dialogi bohaterów bardzo łatwo wprowadzają czytelnika w tok wydarzeń.
Tych, którzy są ciekawi jakie zdarzenia są prawdą, a jakie wymyślone przez Martę, odsyłam do lektury 🙂
***
Marcin napisał:
Mogę powiedzieć, że moja randka w ciemno z książką była udana 🙂
W książce Marilyn Kaye „Amy numer siedem” jest przedstawiona historia nastolatki Amy. Amy na początku uważa, że jest taka jak wszyscy, lecz później się dowiaduje, że jest inna. Spodobała mi się ta książka Marilyn Kaye, nie tylko ze względu na główny wątek opowieści, a także ze względu na pokazanie różnych ludzkich osobowości. Zachęcam do jej przeczytania. Dowiedzcie się sami dlaczego Amy jest we wszystkim idealna oraz jakie ciekawe osobowości występują w książce Marilyn Kaye „Amy numer siedem”. Książkę czyta się przyjemnie i szybko.
***
Kamila napisała:
Dnia 2 lutego 2017 r. w naszej szkolnej bibliotece zorganizowano akcję pt. “ Randka w ciemno… z książką ”. Akcja cieszyła się ogromną popularnością, więc i ja postanowiłam wziąć w niej udział. Wylosowałam książkę Anny Stuart pt.” Czarny lód ”. Książka łączy w sobie elementy sensacji i romansu. Pojawia się motyw “ zimnego zabójcy ”. Akcja szybko się rozgrywa. Główna bohaterka – Chloe mieszka wraz ze swoją przyjaciółką w Paryżu. Chloe wiedzie bardzo spokojne, nudne życie. Pragnie zmian. Jej marzenie staje się rzeczywistością, gdy trafia do zamku. Zamek jest potężny, łatwo się w nim zgubić. Atmosfera w zamku jest napięta. Goście wyglądają na zdenerwowanych. Główna bohaterka nie ma pojęcia kim są “Ci ludzie” . Po pewnym czasie odkrywa całą prawdę. Chloe staje się niewygodnym świadkiem, którego trzeba zabić. Nieoczekiwanie z pomocą przychodzi jeden z gości. Mężczyzna chcę uratować Chloe, sam narażając się na śmierć. Książka jest niesamowicie wciągająca. Nie sposób domyślić się zakończenia. Książka została napisana w sposób prosty i zrozumiały. “Czarny lód” był dla mnie oderwaniem od rzeczywistości.
***
Magda napisała:
Niedawno, dzięki szkolnej akcji, udało mi się przeczytać książkę, którą często polecali mi znajomi. ,,Dawca”, autorstwa Lois Lowry, to książka, która ukazuje nam szary świat (i to dosłownie), pozbawiony uczuć, w którym ludzie żyją według określonych zasad, w przydzielonych im komórkach rodzinnych. Jonasz od początku książki z niecierpliwością czeka na dzień, kiedy osiągnie wiek dwunastu lat. Podczas ceremonii zostaje mu przydzielone niezwykle ważne stanowisko. Od tego momentu życie Jonasza się zmienia. Dawca dzieli się z chłopcem wieloma wspomnieniami, nie tylko tymi dobrymi. Dzięki Dawcy dowiaduje się m.in. czym tak naprawdę jest tzw. „zwolnienie”, które czekało każdego obywatela. Jonasz z pomocą swojego opiekuna próbuje za wszelką cenę zmienić świat w jakim żyje. Książka jest napisana prostym językiem, zrozumiałym dla czytelników. ,,Dawca” to książka zarówno dla młodzieży jak i dla dzieci i dorosłych. ,,Dawca” to bardzo wciągający utwór, już od pierwszych stron. Osobiście nie jestem fanką tego typu książek, ale ta jest wyjątkowa, dlatego polecam ją każdemu.
***
Monika napisała:
W minionym tygodniu, dzięki szkolnej akcji walentynkowej, pt. ,,Randka w ciemno z książką”, trafiła w moje ręce niezwykła opowieść, pt. ,,Piąta góra”. Wcześniej czytałam jej opis, lecz trudna tematyka i czas akcji, w której się rozgrywała, zniechęciły mnie do jej wypożyczenia. Całkowicie niesłusznie.
Książka napisana przez niezwykle utalentowanego pisarza – Paulo Coelho, opowiada o proroku wypełniającym każde polecenie swego jedynego Boga. Jest on niezwykle wierzącym człowiekiem, na którym ciąży wielkie powołanie. Eliasz – bo tak mu było na imię – szedł ścieżkami wytyczonymi przez Pana, nie kwestionując jego poleceń i z pokorą znosił ich konsekwencje. W czasie książkowych wydarzeń przywiązuje się emocjonalnie do nowego miejsca, do którego trafił dzięki Bogu, poznaje nowych ludzi, kobietę i szczęście. Przyczynia się do wielu tragedii czy smutków, lecz także do szczęścia i wolności innych ludzi. Oddaje cześć Bogu, ale także wypowiada mu wojnę i odwraca się od Niego. Przez ludzkie działania, Boże rozkazy, przeszłość, oraz z pozoru określoną przyszłość, jego życiem targa wiele emocji, równie dobrych jak i złych. Mimo to uczy się dokładniej odczytywać polecenia swego Pana, określać swe potrzeby i pragnienia. Znajduje optymizm nawet w najtrudniejszych sytuacjach. Polega na pomocy Boga, dobroduszności innych ludzi i z nich czerpie energię do życia. Jego postawa wobec przeciwności losu jest godna szacunku i uznania. To, w jaki sposób walczy z trudnościami życia, powinno pokazywać nam co jest w życiu ważne i ważniejsze.
Po przeczytaniu książki byłam niezwykle dumna z siebie, że nie oddałam książki do biblioteki, tak jak to chciałam zrobić w pierwszym momencie po zobaczeniu tytułu i zmierzyłam się z jej treścią. Dzięki niej zrozumiałam, iż trudności w życiu nigdy nie mają jednego jedynego celu. W nich kryje się nauka na przyszłość, którą zdobędziemy, jeśli tylko podejmiemy się walki z nimi.
Szczególnie polecam tę książkę tym, którzy nie wiedzą jaki mają cel w życiu, pogubili się lub zostali skrzywdzeni przez los i nie potrafią się z tym pogodzić. Myślę, że ta książka zmieni ich życie na lepsze niż było dotychczas.
„Zawsze trzeba wiedzieć, kiedy kończy się jakiś etap w życiu. Jeśli uparcie chcemy w nim trwać dłużej niż to konieczne, tracimy radość i sens tego, co przed nami.” – Paulo Coelho.
***
